Wtorek, 20 stycznia 2015 r., godzina 22:33

Przygotował: Martin Diggle

Po wczorajszej zaskakującej eliminacji Angerbody, Śmierciożercy poszli spać zszokowani. Rada była dla nich tak wyczerpująca, że niektórzy spali do 14! Późnym popołudniem zasiedli razem przed kominkiem w Czarnym Dworze i opowiadali sobie kawały o Satis. W ten sposób próbowali odreagować wczorajsze wydarzenia.

Członkowie Zakonu Feniksa nie zmrużyli, za to oka. Całą noc rozmawiali o strategii na radę i tym, co przygotowała im Satis jeszcze w edycji. Padało wiele nazwisk, ale wszystko mogło się zmienić po wizycie w Dziale Ksiąg Zakazanych. Tuż przed samą radą ustalono, kto dziś pożegna się z szkoła magii, przynajmniej niektórzy tak myśleli. Pierwszy raz w historii Hogwartu doszło do mocnego podziału Zakonu Feniksa. Trzy frakcje walczyły ze sobą o władzę, a ich ofiarą tych walk padł dziś Dave.

Czwartek, 22 stycznia 2015 r., godzina 21:30

Przygotował: Martin Diggle

Od samego rana wśród uczniów dało się wyczuć małe podekscytowanie, wszyscy nabrali jakby nowej ochoty do gry po połączeniu. Treemail był dość prosty, więc wszyscy od otwarcia biblioteki siedzieli nad podręcznikami z matematyki i rozwiązywali zadania z pierwiastkami. Najlepiej i najszybciej szło Alexowi, który miał zawsze ścisły umysł. Po południu chyba parę osób rozbolała głowa i rozeszli się na małą drzemkę. Nastał wieczór i wszyscy oprócz Victora i Anthony'ego, którzy chyba zaspali po drzemce, weszli do Wielkiej Sali. Pod sufitem wisiała plansza, która była przykryta białym prześcieradłem. Wszyscy twierdzili, że znowu będzie zagadka. W końcu weszła Satis, która szybkim ruchem ściągnęła prześcieradło i odsłoniła zagadkę z eliksirami. Choć wielu wydawało się, że to oni rozwiązali, jednak to udało się Alexowi, który długo coś tam skrobał na swojej małej kartce. Po zadaniu wszyscy wyszli z sali jacyś przygnębieni, tylko Alex opuścił ją dumnym krokiem z podniesioną głową.

Sobota, 24 stycznia 2015 r., godzina 23:56

Przygotował: Theodore Finningan

Uczniowie wstali wcześnie, aby odczytać treemail, przygotowany wcześniej przez Satis. Ocierając ospałe oczy, przemierzali komnaty Hogwartu, aby dojść do Sowiej Poczty. Gdy każdy już odczytał notatkę, wracano do codziennych obowiązków z uśmiechem na twarzach. Widocznie się spodobał. Zwiastował się więc dość szczęśliwy dzień. 

O godzinie 10:00 Satis zebrała uczniów na skraju Zakazanego Lasu, po czym ogłosiła reguły wyzwania. Każdy dostał po 5 cukierków różnego smaku. Wszystkie łakocie różniły się nie tylko smakiem oraz kształtem, lecz były im przypisane punkty. Zadanie było więc bardzo proste – każdy uczeń musiał więc przyznać odpowiednim osobom po 1 cukierku. Reguła wygranej pozostał więc prosta – kto zdobędzie największą ilość punktów, ten wygrywa!

...Tuż po wybiciu na zegarze 21:00 prowadząca ogłosiła wyniki. Zdecydowanym zwycięzcą został Jacob McKinnon, który dosłownie zmiótł konkurencję, zdobywając indywidualny immunitet i miano najpopularniejszego ucznia Hogwartu. Tylko on może się więc czuć bezpiecznie na jutrzejszej radzie, która odbędzie się o godzinie 20:30. Z kim się pożegnamy tym razem? Czas pokaże....

Poniedziałek, 26 stycznia 2015 r., godzina 23:33

Przygotował: Theodore Finningan

Zima w tym roku z całą pewnością nie była miła dla uczniów Hogwartu. Temperatury spadały coraz to niżej i niżej. Ściany zamku wydawały się teraz jakby bielsze, smutniejsze, bez wyrazu. Po wczorajszej eliminacji Martina Diggle'a została tylko siódemka czarodziejów. Czy to dobrze? Jedni smucą się, twierdząc, że szkoła się wyludnia i pustoszeje, lecz zdecydowana większość cieszy się z tego, krocząc powoli ku upragnionemu zwycięstwu. 

Na wieczór Satis przygotowała dla uczniów kolejne wyzwanie o immunitet. Każdy chciał pokazać się z jak najlepszej strony. Wiadomo było, że dla każdego liczy się tylko jedno – zwycięstwo. Gdy tylko młodzi czarodzieje zebrali się tuż przed Zakazanym Lasem, prowadząca, której wiernie towarzyszył jej kot, wyjawiła reguły zadania. Okazało się, że będzie to błyskawiczny test wiedzy o świecie czarodziejskim, za czasów Harry'ego Pottera. Pomimo tego, że był to temat dość powszechny, znany i przerabiany, to raczej na twarzach uczniów uśmiech nie zagościł. Szczęśliwy był tylko Alexander Carrow, który nie krył, że historia to jego konik. Zaczęło się dość niepozornie – już po sześciu pytaniach na prowadzeniu była trójka uczniów – wspomniany wcześniej Alex, Anthony (o dziwo pojawił się na zadaniu) oraz skromnie dodam, że trzecią osobą byłem ja. Niestety, już po kilku kolejnych pytaniach Alexander wręcz odpowiadał z marszu na pytania, zostawiając pozostałą siódemkę daleko w tyle. Na 5 pytań przed końcem wszystko się wyjaśniło. Zdecydowany faworyt Alex sięgnął po drugi już swój indywidualny immunitet, gwarantując sobie byt w finałowej siódemce.

Jakie ciekawostki czekają na nas na kolejnej radzie? Kto tym razem opuści mury zamku i zostanie sędzią? Odpowiedź poznamy już wkrótce.

Ostatnio edytowany przez Satis Verborum (2015-01-30 15:33:10)

Środa, 28 stycznia 2015 r., godzina 23:20

Przygotował: Jacob McKinnon

Wczorajszy wieczór zakończył się dla jednego z naszych uczniów Hogwartu pozostawieniem samemu sobie w Wieży Astronomicznej i samodzielną wędrówką do Miodowego Królestwa.
Pozostała siódemka mogła ponownie wrócić się w kierunku Domu Merlina, przechodząc przez Skraj Zakazanego Lasu, gdzie panowała wieczna odwilż i odczuwalny w każdym punkcie ciała mróz.
Po powrocie do chatki, na niektórych zawitał przebiegły uśmiech, zaś u kilku osób zagościła złość i niesmak do rówieśników, z którymi musieli dzielić wspólny dach nad głową.

Albowiem wielki spisek przeciwko Victorowi odbił się szerokim echem wokół Hogwartu, aż tu nagle w tle domownicy usłyszeli dziwne dźwięki niczym przypominające wędrujące duchy, które za moment miałyby zagościć u nas w domu.
Po chwili nastała grobowa cisza, w której uczniowie udali się w kierunku swojego pokoju, by móc się wyspać, a nazajutrz wstać w pełni sił gotowym na nowe wyzwania czyhające ich jeszcze przez najbliższe dni.

Nazajutrz o poranku uczniowie powstawali ze swoich łóżek i udali się do Wielkiej Sali, gdzie przylatująca sowa dostarczyła kolejną wiadomość, ujawniającą rąbek tajemnicy, czego mogą spodziewać się na następnych zajęciach.
Po przeczytaniu kartki z informacją, każdy zaintrygowany osobnik wiedział, że czas będzie jego głównym wyznacznikiem, który może doprowadzi do zwycięstwa lub klęski, podczas dzisiejszych zmagań.
Dosłownie chwilę później każdy rozszedł się w swoim kierunku, by zając się swoimi sprawami oraz nauką. Bowiem już za kilka godzin o prawie nocnej porze mieli udać się w kierunku gęstego lasu i powalczyć o dodatkowy dzień pobytu w zamku.

Dobiła już wieczorowa pora, kiedy to "siedmioro wspaniałych" dumnym krokiem dążyło do wyznaczonego miejsca spotkania Satis, gdzie czekała już na nas przy palącym się ognisku.
Dzisiaj bowiem nasza pani gospodarz wprowadziła nas w klimat krainy lat dzieciństwa, w której mogliśmy pobawić się w państwa-miasta. Odbyć się miało dziesięć rund i osoba z najwyższym wynikiem miała wygrać zadanie i otrzymać nietykalność, która zapewniała bezpieczeństwo.
Nie było łatwo, ponieważ każda runda trwała zaledwie 30 sekund, więc było to zdecydowanie malutko, aby móc wypisać wszystko na swoich tabliczkach, które Satis wręczyła nam przed omawianiem dzisiejszej zabawy.
Theodore z powodu "choroby" jako jedyny nie mógł brać udziału w dzisiejszych zawodach, zatem każdy z uczniów miał zwiększone szanse na zwycięstwo.
Zadanie potrwało dość długo, gdyż pani Satis wraz z kocicą musiały podliczyć wszystkie punkty i dokładnie sprawdzić, czy dane słowa istnieją, a jeśli już takowe są, to czy nie powtarzają się.
Po dokładnym obejrzeniu i ponownym sprawdzeniu wszystkich wyrazów, gosposia miała już dla nas wyniki konkursu. Triumfatorem gry z dzieciństwa został Patrick Doge, który zdeklasował swoich rówieśników zdecydowaną przewagą punktową.

Tuż po wynikach siedmioro wychowanków szkoły udało się w kierunku Domu Merlina, by zakończyć dzień pełen wspomnień i wypocząć, szykując się jednocześnie na kolejne zebranie w Wieży Astronomicznej, podczas którego jeden z adeptów zostanie wydalony z Hogwartu i dołączy do rówieśników w Miodowym Królestwie.

Piątek, 30 stycznia 2015 r., godzina 21:34

Przygotowała: Alexander Carrow

Po eliminacji Antka, okazało się, że chłopak musiał zostać przewieziony do Kliniki Chorób i Magicznych Urazów Szpitala Świętego Munga, gdzie natychmiast podano mu kilka kubków bulgoczącego Eliksiru Wigoru. Po tych czynnościach, Anthony mógł bezpiecznie wrócić do Miodowego Królestwa, w którym mógł spotkać się z pozostałymi członkami jury: Felixem, Martinem i Victorem. Pozostali uczniowie, którzy wciąż cieszyli się pobytem na zamku udali się do Wieży Domu Merlina. Woleli odpocząć, ponieważ zostali ostrzeżeni, że następnego dnia czeka ich niemała próba: zadanie o immunitet i rada plemienia. Intensywny dzień.

Na samą myśl o zbliżającym się rozgardiaszu Irytek dostawał coś na kształt nerwowej padaczki zwiastującej kolejne podłe dowcipy, którymi ofiarami staną się niczego nie spodziewający się tego uczniowie. Kiedy wszyscy usnęli, poltergeist, dokładnie o drugiej w nocy, zarządził huczną pobudkę, przygrywając w pokoju wspólnym na kilkunastu instrumentach jednocześnie. Poirytowani uczniowie zaczęli schodzić i prosić ducha o ciszę (niektórzy nie szczędzili przy tym słów), aż w końcu przed główne wejście weszła Satis. Po jej minie nie można się było spodziewać niczego dobrego. Zrugała uczniów za zakłócanie ciszy nocnej, a Iryta zaciągnęła ze sobą w stronę Krwawego Barona - jedynego ducha, przed którym Irytek czuł respekt.

Po nocnych atrakcjach, nie do końca wyspani studenci podnieśli się ze swoich ciepłych łóżek i zeszli na śniadanie do Wielkiej Sali. Do ich wspólnego stołu przyleciała sowa niosąca pergamin z pochyłym pismem Satis. Wszyscy wiedzieli, że to kolejny MagicMail, który ich tylko zawiadomi o dacie zbliżającego się wyzwania. Okazało się, że słowa mówiły o najtrudniejszym zadaniu do tej pory, wieloetapowym, które spędzi sen z powiek niejednej osobie. Co gorsza... Konkurencja miała się odbyć już zaraz. Uczniowie zostali poproszenie o przejście na boisko do quidditcha. Po drodze niektórym się zdawało, że słyszą miauczenie kota, dochodzące zza drzwi do Izby Pamięci (zemsta Irytka?), jednak nikt się tym jakoś nie przejął i wszyscy pomaszerowali w wyznaczone miejsce.

Na stadionie czekał na nich specjalnie przygotowany, magiczny tor przeszkód, podobny do tego, który swoim uczniom przygotował profesor Remus Lupin. Każdy już wiedział, czego należy się spodziewać, ustawiono się na miejscach i czekano na gwizdek Satis. Kiedy wreszcie zabrzmiał, w tym samym czasie zerwała się ogromna śnieżyca, która skutecznie utrudniała pokonanie wszystkich przeszkód. Większość uczniów próbowała usuwać zaspy gorącym podmuchem powietrza z różdżki, ale śnieg padał zbyt mocno, żeby to przyniosło trwały efekt. Zupełnie inną taktykę przyjął Jacob. Transmutował on swoje okulary w google i rzucił na nie zaklęcie Impervius, dzięki temu wszystko się od nich odbijało, śnieg je omijał szerokim łukiem i chłopak mógł wszystko widzieć dokładnie i ze szczegółami. Ten spryty chwyt doprowadził go do kolejnej flaszeczki Felix Felicis - płynnego szczęścia. Kiedy kończył zadanie, pozostali nie byli nawet blisko jego ukończenia.

Po uroczystym wręczeniu eliksiru pośpiesznie wrócono do zamku i otrzepano się ze śniegu. Wszyscy szczękali zębami z zimna, jednak musiali się w sobie zebrać i zacząć planować kolejne kroki. Cała szóstka brała udział w różnorakich dyskusjach na temat plusów i minusów konkretnych planów. Najżywsze rozmowy odbywały się oczywiście w loży vipowskiej przy kominku. Paru uczniów dla pewności rzuciło na otoczenie zaklęcie Muffliato, żeby nikt ich przypadkiem nie podsłuchał. Po paru godzinach wydawało się, że wszystko jest ustalone i ruszono w stronę Wieży Astronomicznej.

Tego dnia, była osłonięta i wewnątrz niej było nawet przytulnie (to przez panującą na zewnątrz śnieżycę). Na miejscu czekały już na nich pufy, na których po kolei zasiadali. Kiedy wszyscy już dotarli, Satis rozpoczęła tradycyjne wypytywanie studentów o ich plany. Była dumna ze swoich uczniów, ponieważ każdy odpowiadał zaskakująco dyplomatycznie! Gdy wreszcie uznała, że nic więcej się nie dowie i dalsze pytania nie mają żadnego sensu, zarządziła rozpoczęcie głosowania. Wszyscy od razu podnieśli głowy i napisali odpowiednie imię na pergaminie. Atmosfera była dość gęsta, finałowa szóstka to etap ostatniej szansy na użycie wszelkich tajemnych artefaktów.... wreszcie Satis zadała to pytanie... czy ktoś nie chcę użyć ukrytego bożka lub modyfikacji głosu. Pierwszy z pufy podniósł się Patrick i podał Satis zaginiony diadem Roweny Ravenclaw. Zaraz po nim zerwał się Steve i skorzystał z anulacji  głosu na Patricku. Ostatnią osobą, która podniosła się z miejsca był Alex, który wręczył prowadzącej swój ukryty immunitet. Atrakcji wreszcie stał się koniec. Rozpoczęło się odczytywanie głosów. Po jednym głosie otrzymali Steve i Teo, jednak to ten drugi musiał opuścić Hogwart. Chłopak był już pogodzony ze swoim losem, więc ochoczo udał się w stronę Miodowego Królestwa, tajnym przejściem w tunelu, znajdującym się w garbie jednookiej wiedźmy.